Διαδρομή «Ρωμέικος Γυαλός – Κατοικίες»

Τριώροφη αστική κατοικία με νεοκλασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Η κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα. Η κάτοψή του είναι ορθογωνική και είναι στενομέτωπο ως προς τον άξονα του δρόμου. Η επίστεψη του κτιρίου γίνεται με τετράριχτη ξύλινη στέγη με επικεράμωση από βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Ο φέρων οργανισμός είναι από λιθοδομή. Η κύρια όψη του κτιρίου παρουσιάζει τριμερή διάταξη καθ΄ ύψος που ακολουθεί τα τρία επίπεδα. Το επίπεδο του ισογείου είναι κατασκευασμένο από εμφανή λιθοδομή και διαφοροποιείται από τα άλλα δυο τα οποία είναι επιχρισμένα. Η κεντρική είσοδος τοποθετείται έκκεντρα, στα δεξιά. Φέρει ζεύγος λίθινων παραστάδων εκατέρωθεν, οι οποίες στηρίζουν το υπέρθυρο και τον υπερκείμενο ορθογωνικό φεγγίτη. Τον φεγγίτη προστατεύει περίτεχνο μεταλλικό κιγκλίδωμα. Η είσοδος τονίζεται από διακοσμητικό γεωμετρικό μοτίβο στο επίχρισμα. Η δευτερεύουσα είσοδος και τα δυο παράθυρα του ισογείου φέρουν λίθινα περιθυρώματα και κιγκλιδώματα όμοια με αυτό του φεγγίτη. Τα ανοίγματα των ανώτερων επιπέδων φέρουν επίσης λίθινα περιθυρώματα και ξύλινα δίφυλλα σκούρα με περσίδες. Αυτά του πρώτου ορόφου φέρουν απλό προεξέχον γείσο ως επίστεψη, ενώ του δευτέρου ορόφου φέρουν διακοσμητικό αέτωμα και πινάκιο στην ποδιά. Στον δεύτερο όροφο υπάρχει επίσης εξώστης, τον οποίο στηρίζουν περίτεχνα λίθινα φουρούσια. Ιδιαίτερη διακοσμητική διάθεση με μαιάνδρους και φυτικά μοτίβα παρουσιάζει και το κιγκλίδωμα του εξώστη. Οι ακμές του κτιρίου κοσμούνται με λίθινες παραστάδες και ο διαχωρισμός των επιπέδων δηλώνεται με λίθινα γείσα.

Διώροφη αρχοντική κατοικία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με νεοκλασικά στοιχεία. Η κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται στα 1892, όπως μας ενημερώνει μαρμάρινη εγχάρακτη επιγραφή στην πρόσοψη η οποία φέρει επίσης τα αρχικά του ιδιοκτήτη. Η κάτοψή του είναι τετραγωνική και η επίστεψη του γίνεται με τετράριχτη ξύλινη στέγη με ρωμαϊκού τύπου κεραμίδια. Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι από λιθοδομή. Η κύρια όψη του κτιρίου είναι ανεπίχριστη, παρουσιάζει τριμερή διάταξη καθ΄ ύψος και απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα. Ο άξονας συμμετρίας τονίζεται από την επιβλητική είσοδο και τον υπερκείμενο εξώστη. Η κεντρική είσοδος τοποθετείται σε κόγχη με τοξωτή επίστεψη και σε ελαφρά υπερύψωση ως προς το επίπεδο του δρόμου. Η εξώθυρα είναι ξύλινη με ανάγλυφο διάκοσμο. Πάνω από την εξώθυρα σχηματίζεται ημικυκλικός φεγγίτης με προστατευτικό μεταλλικό κιγκλίδωμα. Ο υπερκείμενος εξώστης στηρίζεται σε τέσσερα περίτεχνα μαρμάρινα φουρούσια. Τα παράθυρα πλαισιώνονται από λίθινες κορνίζες και φέρουν προεξέχον γείσο και διακοσμητικό τόξο ως επίστεψη. Τα σκούρα τους είναι ξύλινα, δίφυλλα με περσίδες. Ιδιαίτερα ανάγλυφα διακοσμητικά στοιχεία, όπως ο ρόδακας, παρουσιάζονται στις ακμές του κτιρίου και εκατέρωθεν της εισόδου στο χαμηλότερο επίπεδο. Οι υπόλοιπες όψεις του κτιρίου διαφοροποιούνται από την πρόσοψη, καθώς είναι επιχρισμένες και τα ανοίγματά τους φέρουν απλούστερα ευθύγραμμα γείσα.

Τριώροφη αρχοντική κατοικία με επιρροές από την αστική βαλκανική αρχιτεκτονική της τελευταίας περιόδου. Το κτίριο χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1996 και υπέστη εργασίες αποκατάστασης την περίοδο 2003-2007. Λίθινη εγχάρακτη επιγραφή στην πρόσοψη υποδηλώνει το 1853 ως έτος κτίσεως. Έχει στοιχεία οχυρωματικού χαρακτήρα και παραπέμπει στην τυπολογία του πύργου. Το ισόγειο και ο πρώτος όροφος είναι κατασκευασμένα από εμφανή φέρουσα λιθοδομή και είχαν αρχικά λιγοστά ανοίγματα για λόγους ασφαλείας. Κατά την αποκατάσταση διανοίχθηκαν επιπλέον ανοίγματα. Η εμφανής τοιχοποιία αποκαλύπτει τον παραδοσιακό τρόπο δόμησης της διώροφης λιθοδομής με ξυλοδεσιές καστανιάς και κεράμους ως συνδετικά στοιχεία. Χαρακτηριστικό της τυπολογίας του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση σαχνισιού (αρχιτεκτονικής προεξοχής) στον δεύτερο όροφο. Το σαχνισί είναι κατασκευασμένο από τσατμά και επιχρισμένο, ενώ στηρίζεται σε ξύλινες αντηρίδες. Η ελαφρότερη κατασκευή σε αυτόν τον όροφο πρόσφερε τη δυνατότητα διαμόρφωσης περισσότερων και μεγαλύτερων ανοιγμάτων για τον αερισμό και ηλιασμό των κύριων χώρων διαμονής της κατοικίας. Εδώ το σαχνισί φέρει πλήθος ομοιόμορφων και ρυθμικών ανοιγμάτων με δίφυλλα και μονόφυλλα περσιδωτά σκούρα. Η επίστεψη του κτιρίου γίνεται με σύνθετη ξύλινη στέγη με βυζαντινού τύπου επικεράμωση. Χαρακτηριστικό της τυπολογίας είναι τέλος το έντονα προεξέχον γείσο της στέγης από επιχρωματισμένο ξύλο, καθώς και η τελείως απομονωμένη από τον δρόμο με ψηλό μαντρότοιχο αυλή.

Διώροφη αρχοντική κατοικία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με νεοκλασικά στοιχεία. Το κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η κατασκευή του χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα. Η κάτοψή του είναι ορθογωνική και η επίστεψη του γίνεται με τετράριχτη ξύλινη στέγη με βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Ο φέρων οργανισμός είναι από λιθοδομή. Ο διαχωρισμός των επιπέδων του ισογείου και του ορόφου δηλώνεται στην πρόσοψη με λίθινη ταινία, ενώ η βάση του κτιρίου δηλώνεται με εμφανή λιθοδομή στην κατώτερη στάθμη. Τα ανοίγματα τις πρόσοψης οργανώνονται σε τρεις κατακόρυφους άξονες. Η κεντρική είσοδος τοποθετείται έκκεντρα, στα αριστερά, σε κόγχη με τοξωτή επίστεψη και σε ελαφρά υπερύψωση ως προς το επίπεδο του δρόμου. Η εξώθυρα είναι ξύλινη, με υαλοστάσια και προστατευτική σιδεριά. Πάνω από την εξώθυρα σχηματίζεται ορθογωνικός φεγγίτης με περίτεχνη σιδεριά. Τα ανοίγματα του ισογείου πλαισιώνονται από λίθινη κορνίζα, επιχρισμένη σήμερα και κοσμούνται με τοξωτό γείσο και πινάκιο στην ποδιά. Τα ανοίγματα του ορόφου διαφοροποιούνται ως προς τον διάκοσμο και φέρουν αετωματικό διακοσμητικό γείσο ως επίστεψη. Στο σύνολό τους, έχουν ξύλινα σκούρα, γαλλικού τύπου με περσίδες. Ιδιαίτερο στοιχείο της πρόσοψης αποτελεί ο κεντρικός εξώστης με το περίτεχνο κιγκλίδωμα, ο οποίος στηρίζεται σε τέσσερα μαρμάρινα φουρούσια.

Πρόκειται για το εμβληματικό «Χριστοδουλίδειο» κτίριο, διώροφη μεγαλοπρεπή αρχοντική κατοικία, χαρακτηρισμένη ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ. Χτίστηκε το 1868 από τον Στυλιανό Χριστοδουλίδη, επιφανή μεγαλέμπορο και παραγωγό βαμβακιού στην Αίγυπτο, με βάση τα πρότυπα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Κατά τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ου αιώνα συνδέθηκε στενά με την κοινωνική ζωή και τη ιστορία του νησιού. Το 1941 ιδρύθηκε από την οικογένεια το «Χριστοδουλίδειο Μαθητικό Συσσίτιο» που λειτούργησε στο κτίριο αυτό. Στην ιδιοκτησία του ιδρύματος περιήλθε το ακίνητο το 1943, μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη και κατ’ επιθυμίαν του ιδίου. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής μετατράπηκε σε λέσχη των αξιωματικών της Γκεστάπο, ενώ κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, κάλυψε ανάγκες δημοσίων Υπηρεσιών και φορέων, προσφέροντας στέγαση διαδοχικά στην Αγροτική Τράπεζα την δεκαετία του 1960, στο Γυμνάσιο Μύρινας (1966-1974), στην Στρατιωτική Διοίκηση Λήμνου (1975-2005), στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου από το 2007 μέχρι την εγκατάλειψή του λόγω φθορών που υπέστη από τους σεισμούς του 2014. Σήμερα προορίζεται να αποκατασταθεί για να στεγάσει το αρχαιολογικό μουσείο της Λήμνου.

Ως προς τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία, το κτίριο οργανώνεται σε κάτοψη σχήματος Γ με επιφάνεια 637,16 τ.μ. ανά όροφο, ενώ διαθέτει υπόγειο και σοφίτα. Η επίστεψη του γίνεται με ξύλινη σύνθετη στέγη με ρωμαϊκού τύπου επικεράμωση. Η στέγη εδράζεται σε περιμετρικό λίθινο γείσο το οποίο κοσμούν ρυθμικά τοποθετημένοι γεισίποδες. Η κύρια όψη του κτιρίου οργανώνεται με κλασικιστικά στοιχεία, όπως η συμμετρία, οι κατακόρυφοι άξονες των ανοιγμάτων και ο διαχωρισμός των επιπέδων. Το επίπεδο το ισογείου διαχωρίζεται από αυτό του ορόφου με περιμετρική ταινία. Επιπλέον, το επίχρισμα του ισογείου διαφοροποιείται μορφολογικά από αυτό του ορόφου καθώς φέρει οριζόντιες σκοτίες. Το σύνολο των ανοιγμάτων είναι ξύλινα, με δίφυλλα περσιδωτά σκούρα. Τα ανοίγματα πλαισιώνονται από λίθινες ανάγλυφες κορνίζες και φέρουν διακοσμητική επίστεψη. Στον όροφο, τα γείσα των ανοιγμάτων είναι πιο έντονα διακοσμητικά, εναλλάξ αετωματικής και τοξωτής μορφής. Στο ισόγειο είναι απλούστερα ευθύγραμμα. Ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στοιχείο της πρόσοψης αποτελεί η μεγαλοπρεπής διαμόρφωση της κεντρικής εισόδου. Η είσοδος τοποθετείται στην συναρμογή των δύο όγκων και σε αυτήν οδηγεί εξωτερικό μαρμάρινο κλιμακοστάσιο. Στεγάζεται με εντυπωσιακό μαρμάρινο πρόπυλο το οποίο απαρτίζουν παραστάδες με φυτικό ανάγλυφο διάκοσμο, σύνθετα επίκρανα και τόξα με έντονα διακοσμημένο κεντρικό κλειδί. Το πρόπυλο διαμορφώνει βεράντα στον όροφο, η οποία περιβάλλεται από στηθαίο με μπαλούστρες. Στο εσωτερικό, ξεχωρίζει η κάλυψη της οροφής του χώρου εισόδου με πολύχρωμους υαλοπίνακες (βιτρό), τα εντυπωσιακά τζάκια από γρανίτη στα περισσότερα δωμάτια, τα ξυλόγλυπτα πατώματα (παρκέτα). Ειδικής μνείας χρίζει τέλος η κεντρική αυλόπορτα με το περίτεχνο μεταλλικό κιγκλίδωμα στην επίστεψη της οποίας αναγράφεται η χρονολογία κατασκευής του κτιρίου.

Διώροφο κτίριο αστικής κατοικίας, παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Η κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και έχει αμυντικά στοιχεία. Συγκεκριμένα, παρουσιάζει συμπαγή φέρουσα λιθοδομή στο ισόγειο με ελάχιστα ανοίγματα. Τα ανοίγματα του ισογείου έχουν χαρακτηριστικά τοξωτά ανώφλια και φέρουν προστατευτικές σιδεριές. Οι δύο εξώθυρες έχουν επίσης τοξωτά υπέρθυρα και διακοσμημένα λίθινα περιθυρώματα. Η κεντρική είσοδος είναι ξύλινη με ανάγλυφο διάκοσμο από γεωμετρικά μοτίβα. Υπερκείμενη της εισόδου υπάρχει λίθινη πιθανά εγχάρακτη επιγραφή που υποδήλωνε το έτος κτίσεως, η οποία σήμερα είναι επιχρισμένη. Η γωνιακή απότμηση του κτιρίου είναι καμπύλη, με κατάλληλα λαξεμένους γωνιόλιθους και ανάγλυφες λεπτομέρειες στη βάση και τη στέψη. Ο όροφος είναι επίσης κατασκευασμένος από λιθοδομή, ενώ βρίσκεται σε ελαφρά προεξοχή ως προς το ισόγειο και φέρει επίχρισμα. Τα ανοίγματα του ορόφου είναι μεγαλύτερα, ορθογωνικά και πλαισιώνονται από λίθινα περιθυρώματα. Η επίστεψη του κτιρίου γίνεται με ξύλινη τετράριχτη στέγη με ρωμαϊκού τύπου επικεράμωση.

Τριώροφη γωνιακή αρχοντική κατοικία με επιρροές από την αστική βαλκανική αρχιτεκτονική της τελευταίας περιόδου. Το κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Λίθινη εγχάρακτη επιγραφή στην πρόσοψη υποδηλώνει το 1851 ως έτος κτίσεως. Έχει στοιχεία οχυρωματικού χαρακτήρα και παραπέμπει στην τυπολογία του πύργου. Το ισόγειο και ο πρώτος όροφος είναι κατασκευασμένα από φέρουσα λιθοδομή και είχαν αρχικά λιγοστά ανοίγματα για λόγους ασφαλείας. Κατά την πρόσφατη αποκατάσταση του κτιρίου διανοίχθηκαν επιπλέον ανοίγματα. Χαρακτηριστικό της τυπολογίας του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση σαχνισιού (αρχιτεκτονικής προεξοχής) στον δεύτερο όροφο. Το σαχνισί είναι σύνθετο, περιμετρικό, κατασκευασμένο από τσατμά και επιχρισμένο, ενώ στηρίζεται σε ξύλινες αντηρίδες. Η ελαφρότερη κατασκευή σε αυτόν τον όροφο πρόσφερε τη δυνατότητα διαμόρφωσης περισσότερων και μεγαλύτερων ανοιγμάτων για τον αερισμό και ηλιασμό των κύριων χώρων διαμονής της κατοικίας. Εδώ το σαχνισί φέρει πλήθος ομοιόμορφων και ρυθμικών ανοιγμάτων με δίφυλλα και μονόφυλλα καρφωτά σκούρα. Η επίστεψη του κτιρίου γίνεται με σύνθετη ξύλινη στέγη με βυζαντινού τύπου επικεράμωση, ενώ διακρίνεται η διαμόρφωση σοφίτας. Χαρακτηριστικό της τυπολογίας είναι τέλος το έντονα προεξέχον ξύλινο γείσο της στέγης.

Διώροφη αρχοντική κατοικία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με νεοκλασικά στοιχεία. Η κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα. Η κάτοψή του είναι σχεδόν τετραγωνική και ο φέρων οργανισμός του είναι από λιθοδομή. Η επίστεψη του κτιρίου γίνεται με τετράριχτη ξύλινη στέγη με βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Η κύρια όψη του είναι επιχρισμένη με χτυπητό επίχρισμα που μιμείται ισόδομη λιθοδομή. Η βάση του κτιρίου διαφοροποιείται καθώς είναι κατασκευασμένη από εμφανή λιθοδομή. Ο διαχωρισμός των επιπέδων δηλώνεται με λίθινες ταινίες. Η κεντρική είσοδος τοποθετείται σε κόγχη με τοξωτή επίστεψη και σε ελαφρά υπερύψωση ως προς το επίπεδο του δρόμου. Πάνω από την εξώθυρα σχηματίζεται ημικυκλικός φεγγίτης με προστατευτικό μεταλλικό κιγκλίδωμα. Την είσοδο τονίζει επίσης υπερκείμενη διακοσμητική μαρμάρινη πλάκα. Τα ανοίγματα είναι ξύλινα, δίφυλλα, ταμπλαδωτά και φέρουν λίθινο προεξέχον γείσο. Στο επίπεδο του ορόφου, φέρουν μαρμάρινα πινάκια στις ποδιές. Οι ακμές του κτιρίου κοσμούνται με οδοντωτούς γωνιόλιθους σε προεξοχή. Η στέψη του κτιρίου ορίζεται με περιμετρικό προεξέχον γείσο, στηριζόμενο σε γεισίποδες.

Τριώροφη γωνιακή παραδοσιακή κατοικία με επιρροές από την αστική βαλκανική αρχιτεκτονική της τελευταίας περιόδου. Το κτίριο έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Λίθινη εγχάρακτη επιγραφή στην πρόσοψη υποδηλώνει το 1857 ως έτος κτίσεως. Έχει στοιχεία οχυρωματικού χαρακτήρα που παραπέμπουν στην τυπολογία του πύργου. Το ισόγειο και ο πρώτος όροφος είναι κατασκευασμένα από φέρουσα λιθοδομή και είχαν τυπικά λιγοστά ανοίγματα που προστατεύονταν από σιδεριά, για λόγους ασφαλείας. Το επίπεδο του ισογείου διαχωρίζεται μορφολογικά από τα ανώτερα, καθώς έχει τοιχοποιία από εμφανή φέρουσα λιθοδομή. Η κεντρική είσοδος φέρει τοξωτό ανώφλι, χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής της περιόδου. Ομοίως τοξωτά είναι και τα ανοίγματα του ισογείου. Στον όροφο σχηματίζεται κτιστή προεξοχή με επίστεψη από βυζαντινά κεραμίδια, στηριζόμενη σε λίθινα λαξευτά φουρούσια, εκ των οποίων τα δύο ακραία φέρουν ζωόμορφο διάκοσμο. Χαρακτηριστικό της τυπολογίας του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση σαχνισιού (αρχιτεκτονικής προεξοχής) στον δεύτερο όροφο. Το σαχνισί της πρόσοψης είναι κατασκευασμένο από τσατμά και επιχρισμένο, ενώ στηρίζεται σε ξύλινες αντηρίδες. Η ελαφρότερη κατασκευή σε αυτόν τον όροφο πρόσφερε τη δυνατότητα διαμόρφωσης περισσότερων και μεγαλύτερων ανοιγμάτων για τον αερισμό και ηλιασμό των κύριων χώρων διαμονής της κατοικίας. Εδώ το σαχνισί φέρει παράθυρα με δίφυλλα ξύλινα περσιδωτά σκούρα. Η επίστεψη του κτιρίου γίνεται με σύνθετη ξύλινη στέγη με βυζαντινού τύπου επικεράμωση. Χαρακτηριστικό της τυπολογίας είναι τέλος το έντονα προεξέχον ξύλινο γείσο της στέγης καθώς και η τελείως απομονωμένη από τον δρόμο με ψηλό μαντρότοιχο αυλή.

Κινηματογράφος «Γαροφαλλίδειον», δείγμα μοντέρνας μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής κινηματοθέατρου της ελληνικής περιφέρειας. Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1956 μέσω κληροδοτήματος τους Νικ. Γαρουφαλίδη, Λημνιού επιχειρηματία της Αιγύπτου, για να καλύψει τις μεταπολεμικές πολιτιστικές ανάγκες της πόλης. Το 2014 επισκευάστηκε και αποκαταστάθηκε για να φιλοξενήσει αίθουσες διδασκαλίας, τελετών, προβολών και εκδηλώσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Το κτίριο οργανώνεται σε δύο όγκους: το διώροφο τμήμα της εισόδου και το μονώροφο τμήμα που στεγάζει την κυρίως αίθουσα του κινηματογράφου. Η εξωτερική τοιχοποιία είναι κατασκευασμένη από φέρουσα λιθοδομή. Η στέγαση της αίθουσας γίνεται με μεταλλικά ζευκτά και συνδετήρες δοκούς, που δημιουργούν τρίρριχτη στέγη. Αρχικά η στέγη ήταν καλυμμένη με φύλλα τύπου «ελλενίτ», τα οποία κατά τις εργασίες αποκατάστασης αντικαταστάθηκαν από αυλακωτά φύλλα λαμαρίνας. Η πρόσοψη του κτιρίου είναι επηρεασμένη από το μεσοπολεμικό Μοντέρνο Κίνημα, σύμφωνα με το οποίο έχουν κτισθεί πολλοί κινηματογράφοι στην Ελλάδα πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κύρια όψη αποτελείται από τρία μέρη: το κεντρικό και δυο όμοια συμμετρικά ακραία μέρη. Το κεντρικό τμήμα περιλαμβάνει την είσοδο του κτιρίου και τις θυρίδες έκδοσης εισιτηρίων τα οποία στεγάζονται με πρόβολο από σκυρόδεμα. Πάνω από τον πρόβολο εκτείνονται τα χαρακτηριστικά εννέα παράθυρα φωτισμού του φουαγιέ του πρώτου ορόφου. Το στηθαίο δώματος του κεντρικού τμήματος της όψης εκτείνεται ψηλότερα από τα πλευρικά, εντείνοντας την κατακόρυφη διάσταση. Εκεί τοποθετείται και η επιγραφή «Γαροφαλλίφειον» του κτιρίου. Το καθένα από τα πλευρικά συμμετρικά τμήματα της όψης περιλάμβανε από ένα κατακόρυφο άνοιγμα το οποίο εκτείνεται κατά το ύψος και των δύο ορόφων. Τα κατακόρυφα ανοίγματα επαναλαμβάνονται ρυθμικά και στις πλευρικές όψεις του κτιρίου.

Διώροφη αστική κατοικία με αρχιτεκτονικές επιρροές από διάφορα δυτικά αρχιτεκτονικά πρότυπα, όπως ο νεοκλασικισμός, το Art Nouveau και ο γοτθικός ρυθμός. Η κατασκευή του κτιρίου χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι από λιθοδομή και η επίστεψή του γίνεται με ξύλινη τετράριχτη στέγη με ρωμαϊκού τύπου επικεράμωση. Η πρόσοψη του κτιρίου οργανώνεται σε απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, κατά τα νεοκλασικά πρότυπα. Κεντρικά τοποθετείται η κόγχη τη εισόδου με τοξωτό υπέρθυρο και κλειδί διακοσμημένο με ανάγλυφη αποτροπαϊκή μορφή. Η είσοδος πλαισιώνεται από ζεύγος κοίλων παραστάδων με περίτεχνα επίκρανα. Είναι ξύλινη με ανάγλυφο φυτικό διάκοσμο και υαλοστάσια με περίτεχνη σιδεριά. Εκατέρωθεν της εισόδου υπάρχουν μεταγενέστερα μεγάλα ανοίγματα που εξυπηρετούν την σημερινή εμπορική λειτουργία του ισογείου. Στον όροφο δεσπόζουν τρεις εξώστες οι οποίοι φέρουν περίτεχνα μεταλλικά κιγκλιδώματα με φυτικά μοτίβα που παραπέμπουν στο στυλ Art Nouveau. Οι δυο εξώστες αριστερά και δεξιά του κεντρικού στηρίζονται σε λίθινα φουρούσια γοτθικής έμπνευσης με αποτροπαϊκές μορφές. Ο κεντρικός στηρίζεται σε απλούστερα νεοκλασικού τύπου φουρούσια.