Διαδρομή «Ρωμέικος Γυαλός – Δημόσια Κτήρια»

Μεγαλοπρεπές εκπαιδευτικό κτίριο με μνημειακό χαρακτήρα. Οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1925 και 1928 για να στεγάσει το Γυμνάσιο της Μύρινας. Η διακόσμηση της πρόσοψης εκπονήθηκε σε σχέδια του μηχανικού Μιχάλη Μιχαηλίδη. Στις δαπάνες ανεγέρσεως συνέβαλαν το Παλλημνιακό Σχολικό Ταμείο και ομογενείς από την Αίγυπτο. Το Γυμνάσιο Μύρινας έχει χαρακτηριστεί και προστατεύεται ως έργο τέχνης και ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Κατασκευάστηκε στα πρότυπα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής ως επίσημη μορφολογική επιλογή των σχολικών κτιρίων εκείνης της περιόδου.
Το κτίριο είναι κατασκευασμένο στο σύνολό του από φέρουσα λιθοδομή και είναι επιχρισμένο. Αποτελείται από ημιυπόγειο, υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο. Η κάτοψη του κτιρίου είναι επιμήκης και καλύπτεται από τετράριχτη ξύλινη στέγη με ρωμαϊκού τύπου επικεράμωση.
Η οργάνωση της όψης είναι τριμερής, τόσο κατά την οριζόντια διάσταση (βάση – κορμός – στέψη) όσο και κατά την κατακόρυφη διάσταση, που υπακούει αυστηρά σε έναν κεντρικό άξονα συμμετρίας. Κεντρικό στοιχείο αποτελεί η κύρια είσοδος του κτιρίου που σηματοδοτείται από κλασικιστικό πρόπυλο το οποίο δημιουργεί εξώστη με περιμετρικές μπαλούστρες στον όροφο. Τον εξώστη συγκρατεί μια σειρά λίθινων φουρουσιών που κοσμούν την είσοδο. Η θύρα της κύριας εισόδου είναι ξύλινη δίφυλλη με ανάγλυφα διακοσμητικά στοιχεία και πλαισιώνεται από μαρμάρινες παραστάδες και ευθύγραμμο μαρμάρινο υπέρθυρο με προεξέχον γείσο. Χαρακτηριστικό στοιχείο της πρόσοψης αποτελούν τα ρυθμικά επαναλαμβανόμενα ανοίγματα. Με τη σειρά τους τα ανοίγματα λειτουργουν ως αυτοτελή μέρη με τριμερή διάταξη (βάση-κορμός-στέψη). Στη βάση παρουσιάζουν πινάκιο με χαρακτηριστικό ανάγλυφο διάκοσμο και λίθινη ποδιά με γεωμετρικούς γεισίποδες. Πλαισιώνονται από ζεύγος παραστάδων εκατέρωθεν οι οποίες συγκρατούν επιστύλιο και γείσο ως στέψη. Τον διάκοσμο της κύριας όψης ολοκληρώνουν εγχάρακτες επιγραφές με σύντομα επιγράμματα.

Το κτίριο που σήμερα βρίσκεται το Μουσείο Λήμνου οικοδομήθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στα τέλη του 19ου αιώνα, και στέγασε το τούρκικο Διοικητήριο. Από την δεκαετία του 1930 ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την λειτουργία του κτιρίου ως αρχαιολογικού μουσείο, ωστόσο η πρώτη έκθεση φιλοξενήθηκε το 1961. Λόγω του ισχυρού σεισμού που έπληξε το νησί της Λήμνου τον Μάιο του 2014, το Αρχαιολογικό Μουσείο υπέστη σοβαρότατες κτιριακές φθορές και ζημιές. Την ίδια χρονιά 2014 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες επισκευής του κτιρίου, ωστόσο δεν κρίθηκε σκόπιμη η επαναλειτουργία της έκθεσης του β΄ ορόφου.
Πρόκειται για διώροφο κτίριο που αποτελείται από ημιυπόγειο, υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο. Είναι κατασκευασμένο από φέρουσα λιθοδομή και φέρει ξύλινη τετράριχτη στέγη με ρωμαϊκού τύπου επικεράμωση. Έχει στοιχεία λιτής νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και η κύρια όψη του οργανώνεται σε συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα. Ένα διπλό εξωτερικό κλιμακοστάσιο οδηγεί στην κεντρική είσοδο. Η εξώθυρα πλαισιώνεται από ζεύγος λίθινων παραστάδων που συγκρατούν επιστύλιο και προεξέχον γείσο. Ψηλότερα σχηματίζεται ημικυκλικός φεγγίτης με προστατευτική σιδεριά. Ο κεντρικός άξονας συμμετρίας τονίζεται και από τον υπερκείμενο εξώστη ο οποίος στηρίζεται σε περίτεχνα λίθινα φουρούσια. Τις ακμές του κτιρίου κοσμούν λίθινες παραστάδες και στην στέψη του υπάρχει στηθαίο που φέρει την επιγραφή του μουσείου. Ως προς το εσωτερικό, στο ισόγειο ένας ευρύς διάδρομος χωρίζει το χώρο σε δύο μέρη, όπου διαμορφώνονται μικρότερα δωμάτια. Μία ξύλινη κλίμακα οδηγεί στον β΄ όροφο όπου διαμορφώνονται πέντε δωμάτια, τα οποία επικοινωνούν με θυραία ανοίγματα.

Εκπαιδευτικό κτίριο του 19ου αιώνα, γνωστό ως «Παντελίδειο Παρθεναγωγείο». Οι εργασίες ανέγερσης τους κτιρίου ξεκίνησαν το 1845 και το Παρθεναγωγείο λειτούργησε από το 1855, παίρνοντας το όνομα του ιδρυτή του Ιωάννη Παντελίδη. Σήμερα στεγάζει το Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο στα πρότυπα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Αποτελείται από ημιυπόγειο και υπερυψωμένο ισόγειο, έχει ορθογωνική κάτοψη και φέρει ξύλινη τετράριχτη στέγη με βυζαντινού τύπου επικεράμωση. Χαρακτηριστικό της νεοκλασικής μορφολογίας αποτελεί η αυστηρή συμμετρία των όψεων ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα. Στην πρόσοψη του κτιρίου η συμμετρία τονίζεται από την διαμόρφωση μεγαλοπρεπούς εισόδου στο κέντρο. Η ξύλινη δίφυλλη εξώθυρα πλαισιώνεται από ζεύγος λίθινων παραστάδων με περίτεχνα φουρούσια που συγκρατούν ευθύγραμμο υπέρθυρο. Πάνω από την εξώθυρα σχηματίζεται ημικυκλικός φεγγίτης. Το σύνολο της εισόδου πλαισιώνεται από έτερο ζεύγος παραστάδων που συγκρατούν προεξέχον γείσο. Υπερκείμενη της εισόδου υπάρχει λίθινη εγχάρακτη επιγραφή με την ονομασία του κτιρίου. Εκατέρωθεν της εισόδου βρίσκονται συμμετρικά τοποθετημένα δυο ζεύγη μακρόστενων παραθύρων με λίθινα περιθυρώματα και διακοσμητικό τοξωτό γείσο. Τα ζεύγη των ανοιγμάτων επαναλαμβάνονται ρυθμικά στις δυο πλαϊνές όψεις. Κατ’ αντιστοιχία με την πρόσοψη διαμορφώνεται και η πίσω όψη του κτιρίου, με ελαφρώς απλοποιημένη κεντρική είσοδο. Στις ακμές του κτιρίου υπάρχουν καμπύλες αποτμήσεις με ανάγλυφες διακοσμητικές λεπτομέρειες. Η στέψη του κτιρίου δηλώνεται με τριμερές λίθινο γείσο.

Το ιστορικό γεφύρι της Αγίας Τριάδος είναι μια από τις έξι γέφυρες το ποταμιού που διασχίζει τη Μύρινα. Καταλήγει μπροστά από την κυρία είσοδο της εκκλησίας και το κτίριο Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Το 1770 ως αντίποινα για την εξέγερση των Ορλωφικών οι Οθωμανοί κατέστρεψαν τον ναό της Αγίας Τριάδος και φόνευσαν προκρίτους του νησιού. Στο γεφύρι αυτό απαγχονίστηκαν τότε ο Μητροπολίτης Λήμνου Ιωακείμ Β’ και ο ιερομόναχος δάσκαλος Κοσμάς ο Λήμνιος. Το γεφύρι είναι τυπικό λιθόκτιστο μονότοξο με μεταλλικά κιγκλιδώματα για την προστασία της διέλευσης των περαστικών.

Μεγαλοπρεπές σχολικό κτίριο των αρχών του 20ου αιώνα, χαρακτηρισμένο ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το κτίριο ονομαζόταν αρχικά «Αστική Σχολή» και κατασκευάστηκε, όπως και πολλά άλλα, με την αρωγή Λημνιών ευεργετών που ζούσαν και δραστηριοποιούνταν στην Αίγυπτο. Το νέο κτίριο της Αστικής Σχολής, το οποίο αντικατέστησε παλαιότερο που αποτεφρώθηκε, άρχισε να κατασκευάζεται το 1900. Ολοκληρώθηκε τελικά το 1903 με την αρωγή του ευεργέτη Νικόλαου Δαλλή, στην μνήμη του οποίου υπάρχει αφιερωμένη εγχάρακτη μαρμάρινη αναθηματική πλάκα στην στέψη του κτιρίου. Διευθυντής της Σχολής υπήρξε επί σειρά ετών ο μεγάλος παιδαγωγός Δημήτριος Γληνός. Ως προς την αρχιτεκτονική του, το κτίριο ακολουθεί τις αρχές του νεοκλασσικισμού και είναι κατασκευασμένο από φέρουσα λιθοδομή, επιχρισμένη στο σύνολο των όψεων. Η κάτοψη του είναι σχεδόν τετραγωνική και φέρει ξύλινη τετράριχτη στέγη με γαλλικού τύπου επικεράμωση. Η οργάνωση της κύριας όψης είναι τριμερής, τόσο κατά την οριζόντια διάσταση (βάση – κορμός – στέψη) όσο και κατά την κατακόρυφη διάσταση, που υπακούει αυστηρά σε έναν κεντρικό άξονα συμμετρίας. Τα τρία επίπεδα των όψεων διαχωρίζονται οπτικά με οριζόντιες λίθινες περιμετρικές ταινίες. Η στέψη πραγματοποιείται με περιμετρικό στηθαίο, με κατακόρυφους λίθινους πεσσούς. Ιδιαίτερη είναι η διαμόρφωση της κεντρικής εισόδου η οποία βρίσκεται σε υποχώρηση σε σχέση με το επίπεδο της πρόσοψης. Η εξώθυρα πλαισιώνεται από ζεύγος μαρμάρινων παραστάδων οι οποίες συγκρατούν μαρμάρινο επιστύλιο. Πάνω από το επιστύλιο σχηματίζεται φεγγίτης με τοξωτή απόληξη. Κατά τον ίδιο τρόπο διαμορφώνονται και τα δυο παράθυρα εκατέρωθεν της εισόδου. Τα δυο μεγάλα ανοίγματα της πρόσοψης έχουν με τη σειρά τους τριμερή διάταξη η οποία διαμορφώνεται με δυο ζεύγη παραστάδων. Αντιστοίχως, με παραστάδες και επιστύλια διαμορφώνονται και τα ανοίγματα των υπόλοιπων όψεων.

Σχολικό κτίριο κατασκευασμένο το 1888 για να λειτουργήσει ως νηπιαγωγείο, όπως μας πληροφορεί επιγραφή στην πρόσοψη. Το Παρισίδειο Νηπιαγωγείο αποτελεί δείγμα τοπικής έκφρασης των αρχών του νεοκλασικισμού και έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η κάτοψή του είναι ορθογωνική και φέρει ξύλινη τετράριχτη στέγη με βυζαντινού τύπου επικεράμωση. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο από φέρουσα λιθοδομή, εμφανή στις τρεις όψεις. Η κύρια όψη είναι ιδιαίτερα επιμελημένη με νεοκλασικά μορφολογικά στοιχεία και επιχρισμένη. Η οργάνωση της όψης είναι τριμερής, τόσο κατά την οριζόντια διάσταση (βάση – κορμός – στέψη) όσο και κατά την κατακόρυφη διάσταση, που υπακούει αυστηρά σε έναν κεντρικό άξονα συμμετρίας. Ο τριμερής διαχωρισμός ως προς της κατακόρυφη διάταξη δηλώνεται με τη χρήση παραστάδων με διευρυμένη βάση και λιτά επίκρανα. Στο κεντρικό τμήμα τοποθετείται η κύρια είσοδος. Η εξώθυρα είναι ξύλινη, δίφυλλη με υαλοστάσια και πλαισιώνεται από λίθινο περιθύρωμα και προεξέχον γείσο με διακοσμητικούς γεισίποδες. Πάνω από την είσοδο βρίσκεται τοποθετημένη η μαρμάρινη εγχάρακτη αναθηματική επιγραφή αφιερωμένη στη μνήμη του ευεργέτη Δημητρίου Παρισίδη. Την επιγραφή όπως και τα παράθυρα εκατέρωθεν της εισόδου προστατεύουν επίσης λίθινα προεξέχοντα γείσα με διακοσμητικούς γεισίποδες. Στην στέψη του κτιρίου εμφανίζεται στηθαίο, οριζόμενο από λίθινη ταινία. Εκεί τοποθετείται άλλη μαρμάρινη επιγραφή με το όνομα του κτιρίου. Το στηθαίο καταλήγει σε τριμερές λίθινο γείσο με ρυθμικούς διακοσμητικούς γεισίποδες