Διαδρομή «Προκυμαία Χίου»

Εμβληματικό διώροφο κτίριο στην προκυμαία της πόλης της Χίου, κατασκευασμένο στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Στο κτίριο αρχικά στεγάστηκαν τα γραφεία της «Ανώνυμης Εταιρίας Λιμένος και Προκυμαιών Χίου», όπου κατασκεύασε το λιμάνι της πόλης. Η εταιρία ανήκε στους Έλληνες κεφαλαιούχους Νικόλαο Παντελίδη και Κωνσταντίνο Ηλιάσκο. Το 1895 με αυτοκρατορικό φιρμάνι ανατέθηκε στην εταιρία η κατασκευή του λιμανιού με δικαίωμα εκμετάλλευσής του για πενήντα έτη και με πλήρες δικαίωμα ιδιοκτησίας στο νέο έδαφος. Οι εργασίες κατασκευής του λιμανιού ολοκληρώθηκαν το 1898, με γαλλική τεχνογνωσία και μηχανικούς που είχαν σπουδάσει στη Γαλλία. 

Παράλληλα με τα λιμενικά έργα έγιναν στην πόλη και επεμβάσεις πολεοδομικού και αρχιτεκτονικού εκσυγχρονισμού και το θαλάσσιο μέτωπο απέκτησε εξευρωπαϊσμένη όψη. Στο πλαίσιο αυτό, το κτίριο της εταιρίας ακολουθεί νεοκλασικά πρότυπα, όπως η τριμερής οργάνωση της όψης, ο τονισμός του κεντρικού της τμήματος, η συμμετρία, η αξονικότητα και ρυθμική επαναληπτικότητα των ανοιγμάτων. Το κεντρικό τμήμα βρίσκεται σε ελαφριά προεξοχή σε σχέση με την υπόλοιπη όψη και τονίζεται από την αξονική τοποθέτηση της κύριας εισόδου, του εξώστη και της εξωστόθυρας που πλαισιώνεται από υψίκορμα παράθυρα και του στηθαίου στη στέψη του κτιρίου που κοσμείται με κεντρική ροζέτα.

Διώροφο αστικό κτίριο με εμπορική χρήση στο ισόγειο, επί των οδών Αιγαίου, Κανάρη και Πολυχρονοπούλου, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο στις αρχές του 20ου αιώνα και αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικού κτιρίου στο εμπορικό λιμάνι της πόλης, αναπόσπαστο κομμάτι της νεότερης εμπορικής ακμής και ιστορίας του νησιού. 

Στον χάρτη της πόλης της Χίου του 1911, του Κων. Κανελλάκη (Βιβλιοθήκη Κοραή, συλλογή Αργέντη) αναφέρεται ότι στο κτίριο στεγαζόταν το ξενοδοχείο «η Ομόνοια».

Το κτίριο έχει πρόσωπο και στους τρεις δρόμους. Διαθέτει ορθογωνική κάτοψη και είναι κατασκευασμένο από εμφανή λιθοδομή. Μορφολογικά οι όψεις του διαρθρώνονται με βάση τις αρχές του νεοκλασικισμού, με απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα. Τα ανοίγματα επαναλαμβάνονται ρυθμικά και διατάσσονται σε κατακόρυφους και οριζόντιους άξονες. Η μορφολογική επεξεργασία των όψεων είναι διαφορετική σε κάθε επίπεδο, όπως και η λειτουργία του. Χαρακτηριστική είναι η διαμόρφωση του ορόφου με ισόδομη λιθοδομή. Ο διαχωρισμός των δύο επιπέδων τονίζεται με λίθινη, οριζόντια, προεξέχουσα ταινία. Το ισόγειο διαμορφώνεται με μεγάλα ανοίγματα, που καταλαμβάνουν όλο το ύψος του ισογείου και διαχωρίζονται μεταξύ τους με πεσσούς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εμφανή ανακουφιστικά τόξα στο ανώφλι τους. Τα ανοίγματα του ορόφου διαμορφώνονται με ελαφρώς τοξωτά ανώφλια και φέρουν διακοσμητικά περιθυρώματα από συμπαγείς οπτόπλινθους σε προεξοχή. Το κτίριο επικαλύπτεται με ξύλινη τετράριχτη στέγη που κοσμείται με διακοσμητικό γείσο.

ΦΕΚ 828/Β/2-10-95

Διώροφο αστικό κτίριο επί της οδού Αιγαίου 20, με πίσω όψη επί της οδού Πολυχρονοπούλου, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικού κτιρίου στο εμπορικό λιμάνι της πόλης. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο στις αρχές του 20ου αιώνα και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της νεότερης εμπορικής ακμής και ιστορίας του νησιού, σημαντικό για τη μελέτη της ιστορίας της αρχιτεκτονικής της πόλης. 

Στον χάρτη της πόλης της Χίου του 1911, του Κων. Κανελλάκη (Βιβλιοθήκη Κοραή, συλλογή Αργέντη) αναφέρεται ότι στο κτίριο στεγαζόταν το ξενοδοχείο «η Κωνσταντινούπολις».

Μορφολογικά οι όψεις του κτιρίου διαρθρώνονται με βάση τις αρχές του νεοκλασικισμού. Η κύρια όψη παρουσιάζει απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, ο οποίος τονίζεται από την κύρια είσοδο, τον εξώστη στον όροφο. Η διάταξη των ανοιγμάτων ακολουθεί τους κατακόρυφους και οριζόντιους άξονες. Η μορφολογική επεξεργασία των όψεων διαφοροποιείται ανά επίπεδο. Στο ισόγειο τα ανοίγματα είναι μεγάλα και καταλαμβάνουν όλο το ύψος του ισογείου και διαχωρίζονται μεταξύ τους αποκλειστικά με πεσσούς. Η μορφολογία αυτή των ανοιγμάτων παραπέμπει σε τυπολογία εμπορικής χρήσης του ισογείου. Τα ανοίγματα του ορόφου είναι μικρότερα με τοξωτά ανώφλια και φέρουν διακοσμητική πλαισίωση από συμπαγείς οπτόπλινθους. Και στις δύο όψεις είναι εμφανής η λιθοδομή από ισόδομους λαξευτούς λίθους. Η στέψη του κτιρίου τονίζεται από διμερές γείσο και μετόπη, η οποία εντείνει την κατακόρυφη διάσταση του κτιρίου.

ΦΕΚ 828/Β/2-10-95

Διώροφο επιβλητικό λιθόκτιστο κτίριο, στη συμβολή των οδών Αιγαίου και Ροΐδη, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικού κτιρίου των αρχών του 20ου αιώνα, σημαντικό για τη μελέτη της ιστορίας της Αρχιτεκτονικής της πόλης, αναπόσπαστο κομμάτι της νεότερης εμπορικής ακμής και ιστορίας του νησιού. 

Στον χάρτη της πόλης της Χίου του 1911, του Κων. Κανελλάκη (Βιβλιοθήκη Κοραή, συλλογή Αργέντη) αναφέρεται ότι στο κτίριο στεγαζόταν το Ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» και στο ισόγειο εστιατόριο «Ο Κοραής».

Το κτίριο φέρει αξιόλογα μορφολογικά στοιχεία αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος με νεοκλασικές αναφορές. Η επίστεψή του γίνεται με κεραμοσκεπή εγκιβωτισμένη σε στηθαίο το οποίο είναι διακοσμημένο με οριζόντιο γείσο σε προεξοχή. Οριζόντια διακοσμητική ταινία σε προεξοχή διαχωρίζει τα επίπεδα των ορόφων. Οι όψεις είναι επενδυμένες με εμφανείς λαξευτούς λίθους σε ισόδομο σύστημα και παρουσιάζουν απόλυτη συμμετρία ως προς τη διάταξή τους. Λίθινοι εξώστες επί λίθινων περίτεχνων φουρουσιών τονίζουν τη συμμετρία, καθώς είναι τοποθετημένοι κεντρικά και τα ανοίγματα τοποθετούνται εκατέρωθεν. Στην πρόσοψη του ισογείου παρατηρούνται μεγάλα ανοίγματα, με λίθινες παραστάδες με επίκρανα, ενώ στον όροφο τοξωτά επιμήκη.

Κάτω από τον λίθινο εξώστη στη γωνιακή απότμηση του κτιρίου υπάρχει μαρμάρινη επιγραφή με τη χρονολογία 1928 και τα αρχικά «Ε.Δ.Ε», που πιθανά αναφέρεται στην ίδρυση στεγαζόμενης εταιρίας.

Διώροφο διαμπερές κτίριο επί της προκυμαίας Χίου, με δευτερεύουσα είσοδο από την οδό Ροδοκανάκη προς τον όροφο, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο καθώς αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικού κτιρίου των αρχών του 20ου αιώνα, σημαντικό για τη μελέτη της ιστορίας της Αρχιτεκτονικής της πόλης. 

Πρόκειται για λιθόκτιστο κτίριο ορθογωνικής κάτοψης με εκλεκτικιστικά στοιχεία και νεοκλασικές αναφορές. Η επίστεψή του γίνεται με τετράρριχτη κεραμοσκεπή εγκιβωτισμένη σε στηθαίο, το οποίο είναι διακοσμημένο με οριζόντιο γείσο σε προεξοχή. Απλή λίθινη οριζόντια διακοσμητική ταινία σε προεξοχή διαχωρίζει τα επίπεδα των ορόφων.

Οι όψεις είναι επενδυμένες με εμφανείς λαξευτούς λίθους σε ισόδομο σύστημα και παρουσιάζουν απόλυτη συμμετρία ως προς τη διάταξη των ανοιγμάτων με παρουσία γεωμετρικού διακόσμου στις ποδιές και πλαισίωση εκατέρωθεν από ψευδοπαραστάδες με επίκρανα. Λίθινος εξώστης επί λίθινων περίτεχνων φουρουσιών στην πρόσοψη επί της προκυμαίας και αρχιτεκτονική προεξοχή «κιοσές» πάνω σε μαντεμένια φουρούσια στην πίσω όψη, τονίζουν τη συμμετρία, καθώς είναι τοποθετημένοι κεντρικά και τα ανοίγματα τοποθετούνται εκατέρωθεν. Στο επίπεδο του ισογείου διατηρείται τζαμαρία, ενώ τα κουφώματα του ορόφου είναι ξύλινα και φέρουν δίφυλλα σκούρα ταμπλαδωτά βυσσινί χρώματος.

Διώροφο μεγαλοπρεπές γωνιακό κτίριο στην Προκυμαία της Χίου, στη συμβολή των οδών Αιγαίου 46, Παράσχου 2 και Ροδοκανάκη 15, χαρακτηρισμένο ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, καθώς αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικού κτιρίου των αρχών του 20ου αιώνα, σημαντικό για τη μελέτη της ιστορίας της Αρχιτεκτονικής. 

Το κτίριο είναι λιθόκτιστο, ορθογωνικής κάτοψης, κτισμένο το έτος 1904, όπως υποδηλώνει μαρμάρινη επιγραφή στην πλαϊνή όψη, πάνω από την είσοδο του κλιμακοστασίου προς τον όροφο. 

Κατά την αρχική του χρήση στο κτίριο στεγαζόταν η «Τράπεζα Αθηνών», ενώ σήμερα στεγάζει καφετέρια στο ισόγειο και Τμήματα του Πρωτοδικείου Χίου στον όροφο. 

Μορφολογικά οι όψεις του κτιρίου διαρθρώνονται σύμφωνα με τις αρχές του νεοκλασικισμού. Τα ανοίγματα, αξονικά τοποθετημένα και ρυθμικά επαναλαμβανόμενα, διατάσσονται συμμετρικά ως προς τους κεντρικούς κατακόρυφους άξονες, οι οποίοι τονίζονται από τη θέση των εξωστών. 

Λίθινη προεξέχουσα ταινία τονίζει την αλλαγή των επιπέδων και περιμετρικό γείσο που μιμείται κλασικές μορφές κοσμεί τη στέψη του κτιρίου. 

Η κύρια και πλάγια όψη διαμορφώνεται με εμφανή ισόδομη λιθοδομή.

Τα μεγάλα ανοίγματα του ισογείου διαχωρίζονται με λίθινους πεσσούς με επίκρανα που φέρουν μεταλλικές δοκούς και μεταλλικά κουφώματα. Στην όψη του κτιρίου επί της οδού Ροδοκανάκη, τα ανοίγματα του ισογείου διαμορφώνονται με ημικυκλικά τοξωτά ανώφλια και λίθινες οδοντωντές παρειές.

Τα παράθυρα του ορόφου είναι μικρότερα, επιμήκη, με χαμηλά τοξωτά ανώφλια και διακοσμητικά πλαίσια από συμπαγείς οπτόπλινθους με κεντρικό κλειδί. Τα κουφώματά τους είναι ξύλινα με σκούρα γαλλικού τύπου ή ταμπλαδωτά βαμμένα βυσσινί.

Οι εξώστες διαθέτουν ξύλινο κατάστρωμα με χυτοσιδηρά κιγκλιδώματα και στηρίζονται σε χυτοσιδηρά περίτεχνα φουρούσια.

Διώροφο αστικό κτίριο με νεοκλασικές αναφορές επί της οδού Αιγαίου, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1930, αρχικά ως τράπεζα με την κατοικία του διευθυντή στον όροφο. Σήμερα στεγάζεται σε αυτό το Πρωτοδικείο της Χίου.

Αρχιτεκτονικά οι όψεις του διαρθρώνονται με βάση τις αρχές του νεοκλασικισμού.

Η κύρια όψη του, επί της παραλιακής οδού, οργανώνεται με απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα και τριμερή κατακόρυφο διαχωρισμό με τονισμό του κεντρικού τμήματος, που βρίσκεται σε μικρή προεξοχή και φέρει αέτωμα ως επίστεψη. Στο κεντρικό τμήμα βρίσκεται η κύρια είσοδος αξονικά τοποθετημένη με υψίκορμα ανοίγματα εκατέρων, που κοσμούνται από ενδιάμεσες και γωνιακές παραστάδες. 

Η πλάγια όψη βρίσκεται σε υποχώρηση από το μέτωπο της οδού καθώς παρεμβάλλεται προκήπιο. Στην πλάγια όψη, η κύρια είσοδος του Πρωτοδικείου σηματοδοτείται από τη χρήση προεξέχοντα όγκου που στον όροφο διαμορφώνει μικρή βεράντα. Σε αντιστοιχία με την είσοδο της πρόσοψης, η κύρια είσοδος είναι και εδώ, τοποθετημένη στον κεντρικό άξονα, με υψίκορμα ανοίγματα εκατέρων, που κοσμούνται από ενδιάμεσες και γωνιακές παραστάδες. Μια τρίτη μικρότερη, ανεξάρτητη είσοδος οδηγεί στον όροφο. Όλα τα ανοίγματα του κτιρίου είναι τοποθετημένα σε κατακόρυφους και οριζόντιους άξονες και επαναλαμβάνονται ρυθμικά. Παραστάδες που φέρουν διακοσμητικά επίκρανα και επιστύλιο κοσμούν και διαχωρίζουν όλα τα τμήματα του κτηρίου και τις ακμές του. Οριζόντιες διακοσμητικές ταινίες τονίζουν και διαχωρίζουν τις στάθμες των ορόφων. Η επίστεψη του κτιρίου κοσμείται με περιμετρικό γείσο, κεντρικό αέτωμα στην κύρια όψη και συμπαγές στηθαίο στα υπόλοιπα τμήματα. 

ΥΠΠΟ  ΦΕΚ 811/Β/28-6-2002

Αξιόλογο δείγμα διώροφου κτιρίου μεσοπολεμικού μοντερνισμού με στοιχεία Αρτ Ντεκό. Το κτίριο βρίσκεται επί της παραλιακής οδού στην πόλη της Χίου και είναι κατασκευασμένο την περίοδο του μεσοπολέμου. 

Αρχιτεκτονικά αποτελεί έκφραση του μοντέρνου κινήματος εκείνης της περιόδου που διαφοροποιήθηκε από τα προηγούμενα αρχιτεκτονικά ρεύματα με την λιτότητα των γραμμών, των διακοσμητικών στοιχείων και την μορφολογική ιεράρχηση των ανοιγμάτων. 

Στη διαμόρφωση της πρόσοψης ενσωματώνονται στοιχεία από το κίνημα της Αρτ Ντεκό, όπως οι γεωμετρικές ημικυκλικές διακοσμήσεις στην επίστεψη του κτιρίου με κεντρικό στοιχείο την επιγραφή με τα αρχικά «Γ. Ι. Α.», το γεωμετρικό μοτίβο του κιγκλιδώματος και οι απλουστευμένες μορφολογικά συνεχείς παραστάδες που εντείνουν την κατακόρυφη διάσταση του κτιρίου.

Στο ισόγειο τα μεγάλα ανοίγματα παραπέμπουν σε εμπορική χρήση, ενώ ο όροφος είχε διαφορετική λειτουργία με ανεξάρτητη είσοδο. Σήμερα στο ισόγειο λειτουργεί εστιατόριο, ενώ στον όροφο στεγάζονται γραφεία.

Διώροφο γωνιακό κτίριο των αρχών του 20ου αιώνα, με νεοκλασικά χαρακτηριστικά και στοιχεία τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Το κτίριο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Λεωφόρου Αιγαίου και Ναυάρχου Κουντουριώτη. 

Στον χάρτη της πόλης της Χίου του 1911, του Κων. Κανελλάκη (Βιβλιοθήκη Κοραή, συλλογή Αργέντη) αναφέρεται ότι στη θέση αυτή βρισκόταν το «Πρακτορείον Ρωσικής Ακτοπλοίας και Ταχυδρομείου». 

Το κτίριο έχει τετραγωνική κάτοψη και αναπτύσσεται λειτουργικά σε δύο επίπεδα με ανεξάρτητες εισόδους, μία σε κάθε οδό αντίστοιχα. 

Μορφολογικά, η κύρια όψη επί της Λεωφόρου Αιγαίου διαμορφώνεται με βάση των κεντρικό κατακόρυφο άξονα συμμετρίας, ο οποίος τονίζεται από την κύρια είσοδο και τον εξώστη στον όροφο. Αντίστοιχα, στην πλάγια όψη επί της οδού Κουντουριώτη, ο κεντρικός άξονα τονίζεται με τη χρήση ενός παραδοσιακού στοιχείου, του «κιοσέ», μίας ξύλινης αρχιτεκτονικής προεξοχής που προσομοιάζει με κλειστό στεγασμένο εξώστη, που στηρίζεται σε περίτεχνα χυτοσιδηρά φουρούσια, όπως και ο εξώστης αντίστοιχα. 

Το σύνολο των όψεων του κτιρίου είναι επιχρισμένο και οι ακμές του κοσμούνται με παραστάδες. Και στις δύο όψεις τα ανοίγματα κοσμούνται με περιθυρώματα, διατάσσονται σε άξονες και επαναλαμβάνονται ρυθμικά κατά τα πρότυπα του νεοκλασικισμού. Ο διαχωρισμός των επιπέδων τονίζεται με οριζόντια, προεξέχουσα ταινία από τραβηχτό επίχρισμα και η στέψη του κτιρίου κοσμείται με γείσο.

Διώροφο αστικό κτίριο εμπορικής χρήσης κατασκευασμένο στις αρχές του 20ου αιώνα. Το κτίριο βρίσκεται επί του παραλιακού μετώπου της πόλης της Χίου στη λεωφόρο Αιγαίου. Στον χάρτη της πόλης της Χίου του 1911, του Κων. Κανελλάκη (Βιβλιοθήκη Κοραή, συλλογή Αργέντη) αναφέρεται ότι στη θέση αυτή βρισκόταν το «Πρακτορείον Ρωσικής Ακτοπλοίας και Ταχυδρομείου».

Το κτίριο είναι πλατυμέτωπο, με επίμηκη ορθογωνική κάτοψη και λειτουργικά αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Στον όροφο οδηγούν δύο αντιδιαμετρικές, υπερυψωμένες είσοδοι που βρίσκονται σε εσοχή. 

Ιδιαίτερο μορφολογικό στοιχείο της πρόσοψης αποτελεί η διαμόρφωση των ανοιγμάτων με τοξωτά ανώφλια και η χρήση εμφανούς ισόδομης δόμησης από τοπική ροδόχρωη λιθοδομή. Δύο συμμετρικοί, ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, εξώστες τονίζουν τις θέσεις των εισόδων των καταστημάτων. Όλα τα ανοίγματα διατάσσονται σε κατακόρυφους και οριζόντιους άξονες και επαναλαμβάνονται ρυθμικά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εμφανής χρήση συμπαγών οπτόπλινθων στα διακοσμητικά στοιχεία της πρόσοψης, όπως στην οριζόντια διαχωριστική ταινία μεταξύ των επιπέδων, στα περιθυρώματα των ανοιγμάτων του ορόφου και στην επίστεψη του κτιρίου, στο γείσο και στο συμπαγές στηθαίο.

Διώροφο κτίριο της περιόδου του μεσοπολέμου με αναφορές Art Deco και εκλεκτικιστικά στοιχεία. H ανέγερσή του χρονολογείται το 1931. 

Την περίοδο της Γερμανικής κατοχής το κτίριο επιτάχθηκε για να στεγάσει τα γραφεία της Γκεστάπο, της γερμανικής Διοίκησης και στο υπόγειο ήταν τα κρατητήρια.

To κτίριο έχει ορθογωνική κάτοψη και αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο και στεγάζεται με δώμα. Το κτίριο έχει πρόσοψη στον δρόμο της προκυμαίας, με είσοδο στο κατάστημα του ισογείου, ενώ διαθέτει και δεύτερη ανεξάρτητη είσοδο στην πλάγια όψη, που οδηγεί στον όροφο. 

Η κύρια όψη παρουσιάζει απόλυτη συμμετρία και μορφολογικά χαρακτηριστικά παραπέμπουν σε αναφορές Αrt Deco ως προς τα γεωμετρικά στοιχεία, που συνυπάρχουν με νεοκλασικά.

Ο κεντρικός κατακόρυφος άξονας τονίζεται από τη θέση της κύριας εισόδου στη στάθμη του ισογείου, της πολυγωνικής αρχιτεκτονικής προεξοχής «έρκερ» στον όροφο και της εντυπωσιακής πολυγωνικής απόληξης που κοσμείται κεντρικά με κυκλικό οικόσημο. 

Σε συνέχεια του «έρκερ» στον όροφο, δύο επιμήκεις εξώστες διατρέχουν την όψη που κοσμούνται με περίτεχνο κιγκλίδωμα με γεωμετρικό μοτίβο. 

Η οριζόντια οργάνωση της όψης εντείνεται με διακοσμητικό προεξέχον γείσο που διατρέχει τις όψεις και το περιμετρικό στηθαίο στην επίστεψη του κτιρίου. Οι ακμές του κτιρίου τονίζονται με ψευδοπαραστάδες με επίκρανα. 

Οι όψεις είναι επιχρισμένες, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το περίτεχνα διακοσμημένο ξύλινο κούφωμα της εξώθυρας της πλάγιας όψης, με ημικυκλικό τοξωτό φεγγίτη στο υπέρθυρο.

Διώροφο γωνιακό κτίριο των αρχών του 20ου αιώνα, με νεοκλασικά χαρακτηριστικά και στοιχεία τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Το κτίριο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Λεωφόρου Αιγαίου και Νικ. Κούβελα. 

Το κτίριο έχει ορθογωνική κάτοψη και αναπτύσσεται λειτουργικά σε δύο επίπεδα με ανεξάρτητες εισόδους.

Μορφολογικά, η κύρια όψη επί της Λεωφόρου Αιγαίου διαμορφώνεται με βάση των κεντρικό κατακόρυφο άξονα συμμετρίας, ο οποίος τονίζεται από την κύρια είσοδο και τον εξώστη στον όροφο με τις δίλοβες εξωστόθυρες. Αντίστοιχα, στην πλάγια όψη επί της οδού Κούβελα, οι θέσεις των δύο εισόδων τονίζονται με τη χρήση του εξώστη και του «κιοσέ», ενός κλειστού στεγασμένου εξώστη, που στηρίζεται σε περίτεχνα χυτοσιδηρά φουρούσια. Ιδιαίτερο μορφολογικό στοιχείο των όψεων αποτελεί η χρήση εμφανούς ισόδομης δόμησης από τοπική ροδόχρωη λιθοδομή και η χρήση εμφανών συμπαγών οπτόπλινθων στα περιθυρώματα των ανοιγμάτων του ορόφου και στην επίστεψη του κτιρίου, στο γείσο και στο στηθαίο. Ο διαχωρισμός των επιπέδων τονίζεται με οριζόντια λίθινη προεξέχουσα ταινία.

Διώροφο επιβλητικό κτίριο με εκλεκτικιστικές αναφορές, χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικού κτιρίου των αρχών του 20ου αιώνα, σημαντικό για τη μελέτη της ιστορίας της Αρχιτεκτονικής της πόλης.

Το κτίριο βρίσκεται επί του παραλιακού μετώπου, στη συμβολή της λεωφόρου Αιγαίου με την οδό Πολυχρονίλου.

Ιδιαίτερο μορφολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ογκοπλασία του κτιρίου, που ακολουθώντας το σχήμα της κάτοψης, “τύπου Γ”, δημιουργεί έναν προεξέχοντα όγκο στην πρόσοψη του κτιρίου με οξυκόρυφη απολήξη, καθώς και η διαμόρφωση πρισματικής προεξοχής στη στάθμη του ισογείου, που προσδίδει ιδιαίτερη πλαστικότητα. Έντονα διακοσμητική διάθεση προσδίδουν τα οδοντωτά περιθυρώματα των παραθύρων, οι οδοντωτές ακμές, η οριζόντια ταινία μεταξύ των ορόφων και το γείσο της στέγης .

Αξιοσημείωτο είναι και το μαρμάρινο περιθύρωμα της κύριας εισόδου, διακοσμημένο με μαρμάρινη πλάκα, όπου αναγράφονται τα αρχικά «Γ.Γ.» και η ημερομηνία «1904» και φέρει διακοσμήσεις ιχθύων, στο υπέρθυρό της, καθώς και το ξυλόγλυπτο υπέρθυρο της εξώθυρας.