Διαδρομή «Παλαιό Καρλόβασι»

Πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα σχολικού κτιρίου με νεοκλασικές επιρροές. Το κτίριο είναι μονώροφο και έχει ορθογωνική κάτοψη. Αποτελείται από υπερυψωμένο ισόγειο και ημιυπόγειο. Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι από λιθοδομή και φέρει ξύλινη, τετράριχτη στέγη με επικάλυψη από βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Η απόληξη της στέγης γίνεται με γείσο, αποτελούμενο από επάλληλες διακοσμητικές ταινίες από τραβηχτό επίχρισμα. Η διάρθρωση της πρόσοψης παρουσιάζει απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, ο οποίος τονίζεται από την κύρια είσοδο με την επιγραφή στο άνω μέρος της, και το εξωτερικό κλιμακοστάσιο. Το σύνολο των όψεων του κτιρίου είναι επιχρισμένο με χτυπητό επίχρισμα και οι ακμές του κοσμούνται με παραστάδες. Το άνοιγμα της κεντρικής εξώθυρας διαμορφώνεται με τοξωτό ανώφλι και πλαισιώνεται από επιχρισμένες παραστάδες που φέρουν επιστύλιο. Τα ανοίγματα στην κύρια όψη έχουν επιχρισμένα περιθυρώματα με γείσο. Η διακοσμητική πλαισίωση προεκτείνεται έως την προεξέχουσα βάση του κτιρίου, εντείνοντας την κατακόρυφη διάσταση των παραθύρων.

Διώροφη αστική κατοικία, με νεοκλασικά χαρακτηριστικά. Αποτελείται από υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο. Χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι από λιθοδομή και φέρει ξύλινη, τετράριχτη στέγη με επικάλυψη από βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Η απόληξη της στέγης γίνεται με διμερές γείσο με τραβηχτό επίχρισμα. Η διάρθρωση της πρόσοψης παρουσιάζει απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, ο οποίος τονίζεται από την κύρια είσοδο και τον εξώστη, με τα περίτεχνα μεταλλικά κιγκλιδώματα και τα μαρμάρινα φουρούσια στον όροφο. Το σύνολο των όψεων του κτιρίου είναι επιχρισμένο και οι ακμές του κοσμούνται με παραστάδες. Ο διαχωρισμός των επιπέδων τονίζεται με οριζόντια, προεξέχουσα ταινία από τραβηχτό επίχρισμα. Τα ανοίγματα στην κύρια όψη διαμορφώνονται με τοξωτά ανώφλια και φέρουν επιχρισμένα περιθυρώματα με γείσο. Η διακοσμητική πλαισίωση προεκτείνεται έως την υποκείμενη στάθμη, εντείνοντας την κατακόρυφη διάσταση των παραθύρων, που φέρουν πίνακες (ένα είδος θωρακίου) στις ποδιές τους. Η εξώθυρα του εξώστη, πλαισιώνεται με επιχρισμένες παραστάδες που φέρουν επιστύλιο.

Διώροφη αστική κατοικία, με χαρακτηριστικά παραδοσιακής - βαλκανικής αρχιτεκτονικής. Χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα. Αποτελείται από υπερυψωμένο ισόγειο, μεσοπάτωμα και όροφο. Το κτίριο έχει ορθογωνική κάτοψη, είναι στενομέτωπο και φέρει ξύλινη, τετράριχτη στέγη με επικάλυψη από βυζαντινού τύπου κεραμίδια. Χαρακτηριστικό στοιχείο του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση σαχνισιού (αρχιτεκτονικής προεξοχής) στον όροφο. Το σύνολο των όψεων είναι ανεπίχριστο και είναι εμφανής η φέρουσα λιθοδομή. Μόνο το σαχνισί διαφέρει, καθώς είναι κατασκευασμένο από τσατμά και επιχρισμένο. Το σαχνισί πλαισιώνεται από ξυλόγλυπτη διακόσμηση και καταλήγει σε κοίλο κυμάτιο. Το γείσο της στέγης επίσης έχει επιχρισμένη κυματοειδή διαμόρφωση από τσατμά. Επίσης, στην πλάγια - νότια όψη του κτιρίου, εντοπίζεται προεξέχων όγκος, πιθανώς μεταγενέστερος.

Διώροφη αστική κατοικία, με νεοκλασικά χαρακτηριστικά. Χρονολογείται μεταξύ των τελών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Αποτελείται από ισόγειο και όροφο. Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι από λιθοδομή και φέρει ξύλινη, τετράριχτη στέγη με επικάλυψη από βυζαντινά κεραμίδια. Η απόληξη της στέγης γίνεται με επιχρισμένο γείσο από επάλληλες διακοσμητικές ταινίες. Η διάρθρωση της πρόσοψης παρουσιάζει απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, ο οποίος τονίζεται από την κύρια είσοδο και τον εξώστη, με τα περίτεχνα μεταλλικά κιγκλιδώματα και φουρούσια στον όροφο. Το σύνολο των όψεων του κτιρίου είναι επιχρισμένο με χτυπητό επίχρισμα και οι ακμές του κοσμούνται με επίπλαστους, οδοντωτούς γωνιόλιθους σε προεξοχή. Ιδιαίτερο μορφολογικό στοιχείο αποτελεί η διαμόρφωση των ανοιγμάτων στον όροφο, τα οποία στο άνω μέρος φέρουν τοξωτά γείσα με ανθέμια στο κλειδί και τους γεισίποδες, ενώ στο κάτω μέρος σχηματίζονται διακοσμητικές γιρλάντες. Στην πίσω όψη του κτιρίου, εκατέρωθεν της εξώθυρας διαμορφώνονται κόγχες.

Διώροφη αστική κατοικία, με στοιχεία παραδοσιακής - βαλκανικής αρχιτεκτονικής. Χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα. Αποτελείται από υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο. Το κτίριο έχει ορθογωνική κάτοψη, είναι στενομέτωπο και φέρει ξύλινη, τρίρριχτη στέγη με επικάλυψη από βυζαντινά κεραμίδια. Χαρακτηριστικό στοιχείο του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση σαχνισιού (αρχιτεκτονικής προεξοχής) στον όροφο. Το σαχνισί πλαισιώνεται από ξυλόγλυπτη διακόσμηση με γεωμετρικά μοτίβα (παραστάδες), και καταλήγει σε κοίλο κυμάτιο, πιθανότατα από τσατμά. Το γείσο της στέγης επίσης έχει κυματοειδή διαμόρφωση. Το σύνολο των όψεων του κτιρίου είναι επιχρισμένο και τα ανοίγματα της πρόσοψης έχουν αξονική διάταξη.