Διαδρομή «Κουντουμάς & Λαρδάδες»

Ο υδρόμυλος του Τρικολόρου, βρίσκεται στη δημοτική ενότητα Αγίου Κηρύκου Ικαρίας, στον συνοικισμό του Κουντουμά, και τροφοδοτούταν από το ομώνυμο ρέμα. Χρονολογείται μεταξύ των τελών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Σήμερα, διατηρούνται ο υδατόπυργος, ο νεραύλακας, ο οποίος διαμορφώνει και τόξο στήριξης, καθώς και η γιστέρνα. Η γιστέρνα είναι κατασκευασμένη από ακατέργαστους λίθους, χωρίς συνδετικό κονίαμα (ξερολιθιά), ενώ το εσωτερικό της είναι πιο επιμελημένο και επενδυμένο με μεγάλες, λίθινες πλάκες. Ο νεραύλακας, στηρίζεται σε λίθινη, τοξωτή κατασκευή και καταλήγει στην κτιστή κρέμαση, η οποία διαμορφώνεται ως λιθόκτιστος υδατόπυργος, που στο εσωτερικό του φέρει τον κατακόρυφο αγωγό μεταφοράς του νερού. Το κτίσμα του νερόμυλου δεν σώζεται. Διακρίνονται μόνο ίχνη της ύπαρξης του, στη βάση της πρόσθιας πλευράς του υδατόπυργου. Ο υπαίθριος χώρος του υδρόμυλου διαμορφώνεται με αναβαθμούς από ξερολιθιά. Η πρόσβαση στον νεραύλακα και τη γιστέρνα γίνεται μέσω λίθινων κλιμάκων και βαθμίδων. Στον υπαίθριο χώρο, σώζεται μικρό, μονώροφο κτίσμα, το οποίο βρισκόταν σε επαφή με το κυρίως κτίσμα του νερόμυλου, πριν αυτό καταρρεύσει. Πιθανότατα είχε βοηθητική χρήση ή μπορεί να εξυπηρετούσε και ως πρόχειρη κατοικία του μυλωνά.

Διώροφη λαϊκή κατοικία με παραδοσιακά χαρακτηριστικά, κατασκευασμένη σε αγροτική περιοχή με επικλινές έδαφος διαμορφωμένο με αναβαθμούς, στην περιοχή του Κουντουμά, Αγίου Κηρύκου. Χρονολογείται μεταξύ των τελών του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα.
Το κτίριο είναι πλατυμέτωπο, διαθέτει ορθογωνική κάτοψη και η πρόσβαση στα δύο επίπεδα, ισογείου και ορόφου, γίνεται και με ανεξάρτητες εισόδους από την κύρια και πίσω όψη του κτιρίου λόγω της ανισοσταθμίας του εδάφους.
Ο φέρον οργανισμός του κτιρίου είναι κατασκευασμένος από επιχρισμένη λιθοδομή και φέρει δίρριχτη ξύλινη στέγη. Η κύρια όψη του οργανώνεται με κεντρικό άξονα συμμετρίας και διακρίνεται για τη λιτή επεξεργασία της, χωρίς ιδιαίτερα διακοσμητικά στοιχεία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει στον όροφο η ύπαρξη μεγάλου ανοίγματος «εξωστόθυρας», τονισμένο με περιθύρωμα και γείσο, χωρίς ωστόσο την ύπαρξη εξώστη, χαρακτηριστικό που απαντάτε σε αρκετά σπίτια του οικισμού, όπως και σε παραδοσιακές κατοικίες στο γειτονικό νησί των Φούρνων.
Τα ανοίγματα στη στάθμη του ισογείου διαμορφώνονται με τοξωτά ανώφλια, ενώ στον όροφο με οριζόντια. Όλα τα κουφώματα του κτιρίου είναι ξύλινα και στην πλάγια όψη του διασώζεται ένα από τα παλιότερα που φέρει ξύλινο πλαίσιο με γείσο και προστατευτική σιδεριά.
Η στέγη του κτιρίου κοσμείται με καμπύλο γείσο και στις πλάγιες όψεις διαμορφώνει αετωματικές απολήξεις με καταέτιο γείσο και φέρει διακοσμητική κυκλική εσοχή κεντρικά στο τύμπανο.

Διώροφη λαϊκή κατοικία με παραδοσιακά χαρακτηριστικά, κατασκευασμένη σε αγροτική περιοχή με επικλινές έδαφος διαμορφωμένο με αναβαθμούς, στην περιοχή του Κουντουμά, Αγίου Κηρύκου. Η κατοικία σύμφωνα με επιγραφή στην όψη της κατασκευάστηκε το 1925-1926.
Το κτίριο διαθέτει ορθογωνική κάτοψη και η πρόσβαση στα δύο επίπεδα, ισογείου και ορόφου, γίνεται και με ανεξάρτητες εισόδους από την κύρια και πίσω όψη του κτιρίου λόγω της ανισοσταθμίας του εδάφους.
Ο φέρον οργανισμός του κτιρίου είναι κατασκευασμένος από επιχρισμένη λιθοδομή και φέρει τετράριχτη ξύλινη στέγη με επικάλυψη από σχιστόπλακες.
Η διάταξη των ανοιγμάτων στην κύρια και στην πίσω όψη του κτιρίου οργανώνεται με βάση τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα συμμετρίας και η συνολική μορφολόγησή του διακρίνεται για τη λιτή επεξεργασία της με απουσία διακοσμητικών στοιχείων.
Τα ανοίγματα διαμορφώνονται με τοξωτά ανώφλια και όλα τα κουφώματα του κτιρίου είναι ξύλινα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει στον όροφο η ύπαρξη μεγάλου ανοίγματος «εξωστόθυρας», χωρίς ωστόσο την ύπαρξη εξώστη, χαρακτηριστικό που απαντάτε σε αρκετά σπίτια του οικισμού, όπως και σε παραδοσιακές κατοικίες στο γειτονικό νησί των Φούρνων.

Πρόκειται για διώροφη, λιθόκτιστη, λαϊκή κατοικία. Χρονολογείται γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Έχει ορθογωνική κάτοψη μικρών διαστάσεων και φέρει δίρριχτη στέγη με επικάλυψη από σχιστόπλακες. Η κατασκευή του κτίσματος ακολουθεί τις αρχές της τοπικής - παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, παραπέμποντας στον “πύργο” ή “πυργάρι”. Διακρίνεται για τη λιτή του μορφολόγηση, με λιγοστά ανοίγματα και παντελή απουσία διακοσμητικών στοιχείων. Αποτελείται από μικρού ύψους ισόγειο (κατώι) και όροφο (ανώι). Το κατώι ήταν ουσιαστικά το κελάρι του σπιτιού, όπου φυλάσσονταν οι προμήθειες, ενώ το ανώγειο ήταν το “καλό” δωμάτιο, όπου διέμενε η οικογένεια. Η λειτουργία των δύο επιπέδων ήταν πάντα ανεξάρτητη. Η είσοδος στο κατώι βρίσκεται στην κύρια (νότια) πλευρά, ενώ στο ανώι στην πλάγια (ανατολική), όπου το έδαφος βρίσκεται σε υψηλότερη στάθμη. Μάλιστα, προκειμένου να καλυφθεί η απόσταση μεταξύ του κτιρίου και του πρανούς, το οποίο ήταν απαραίτητο για την προστασία του ισογείου από την υγρασία, η πρόσβαση στον όροφο γίνεται μέσω μεγάλης σχιστόπλακας, που λειτουργεί ως υποτυπώδες γεφύρι.

Αξιόλογη ισόγεια αστική κατοικία με στοιχεία τοπικού νεοκλασικισμού, που χρονολογείται μεταξύ των τελών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα.
Αν και βρίσκεται σε κατάφυτη αγροτική περιοχή εντυπωσιάζει με την αυστηρή μορφολογία της και την επιμέλεια της κατασκευής της.
Η κατοικία έχει ορθογωνική κάτοψη και οργανώνεται λειτουργικά σε ένα υπερυψωμένο επίπεδο. Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι κατασκευασμένος από εμφανή λιθοδομή και φέρει τετράριχτη ξύλινη στέγη με αετωματική απόληξη στην κύρια όψη και επικάλυψη από γαλλικού τύπου κεραμίδια.
Μορφολογικά το κτίριο ακολουθεί τις βασικές αρχές του νεοκλασικισμού, όπως ο τριμερής κατακόρυφος (βάση -κορμός - στέψη) και οριζόντιος διαχωρισμός με ιδιαίτερη έμφαση στο κεντρικό τμήμα και απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα.
Το κεντρικό τμήμα, όπου τοποθετείται και η κύρια είσοδος, τονίζεται καθώς προεξέχει ελαφρώς και πλαισιώνεται με παραστάδες, οι οποίες καταλήγουν στο τριγωνικό αέτωμα με το καταέτιο γείσο. Ειδικότερα, η κύρια πρόσβαση γίνεται μέσω του κεντρικού εξωτερικού κλιμακοστασίου, το οποίο καταλήγει σε βεράντα εισόδου. Η κύρια είσοδος βρίσκεται σε υποχώρηση και εκατέρωθεν τις διαμορφώνονται κόγχες. Τα ανοίγματα ακολουθούν αξονικές διατάξεις, έχουν τοξωτά ανώφλια και κοσμούνται με περιθυρώματα και τοξωτά γείσα από συμπαγείς οπτόπλινθους. Πάνω από το γείσο της κύριας εισόδου υπάρχει εσοχή που πιθανόν έφερε επιγραφή. Παραστάδες κοσμούν επίσης και τις ακμές του κτιρίου.