Διαδρομή «Κάστρο»

Παραδοσιακή διώροφη λαϊκή κατοικία με «σαχνισί» και ξύλινη στέγη, κατασκευασμένη στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Η λειτουργία του κτιρίου οργανώνεται σε δύο επίπεδα, ισόγειο και όροφο με ανεξάρτητες εισόδους. Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο από εμφανή αρμολογημένη λιθοδομή και μεγάλα τοξωτά ανοίγματα που τυπολογικά παραπέμπουν σε εμπορική χρήση του ισογείου. 

Ο όροφος, που φιλοξενούσε την κατοικία, διαμορφώνεται με αρχιτεκτονική προεξοχή «σαχνισί», προκειμένου να εξασφαλιστεί μεγαλύτερος ωφέλιμος χώρος στο εσωτερικό της.

Το σαχνισί είναι επιχρισμένο, στηρίζεται σε μεταλλικές αντηρίδες και η κάτω πλευρά του διαμορφώνεται με οριζόντια ξύλινη επένδυση και απλή διακοσμητική ταινία. Με αυτό τον τρόπο προβάλλεται το ανάλαφρο της ξύλινης κατασκευής του ορόφου, σε αντιπαράθεση με τη βαριά λιθοδομή του ισογείου.

Όλα τα κουφώματα του κτιρίου είναι ξύλινα. Τα παράθυρα του ορόφου είναι ανασυρόμενα και φέρουν ταμπλαδωτά εξώφυλλα τοποθετημένα στην εξωτερική παρειά των τοίχων.

Το κτίριο επικαλύπτεται με ξύλινη στέγη με μικρή προεξοχή, που φέρει γαλλικού τύπου επικεράμωση.

Το κτίριο όπου στεγαζόταν το πρώην ξενοδοχείο «Απόλλων», βρίσκεται στην πλατεία του Φρουρίου της Χίου και αποτελούσε μέχρι την απελευθέρωση το 1912, μία μεγάλη τριώροφη μουσουλμανική κατοικία. Η κατοικία είχε έκταση 147τ.μ και διέθετε δέκα δωμάτια και τρία μαγειρεία. Με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922 στο κτίριο εγκαταστάθηκαν οικογένειες προσφύγων από τη Μικρά Ασία, έως και το 1927, όπου η Εθνική Τράπεζα (διαχειρίστρια όλων των ανταλλάξιμων ακινήτων στην Ελλάδα) το έβγαλε σε πλειστηριασμό και πραγματοποιήθηκε η πρώτη αγοραπωλησία του κτιρίου. Η οικογένεια Μωραΐτη, ως νέοι ιδιοκτήτες, κατοίκησαν αρχικά στο κτίριο και το μετέτρεψαν σε ξενοδοχείο το 1928. 

Η σημερινή μορφή του κτιρίου είναι αποτέλεσμα πέντε διαδοχικών κατασκευαστικών φάσεων. Τα παλαιότερα τμήματα του κτιρίου χρονολογούνται πριν από το σεισμό 1881 και αφορούν τα θολωτά τμήματα του ισογείου. Ο όροφος ανακατασκευάστηκε πλήρως μετά το σεισμό, όπως και τα περισσότερα κτίρια της πόλη; ενώ σε όλη την ιστορική πορεία του το κτίριο δέχτηκε ποικίλες μεταβολές και επεκτάσεις. Το 2007, το κτίριο αποκαταστάθηκε από το Δήμο Χίου και σήμερα φιλοξενεί τοπικούς συλλόγους.

Αρχιτεκτονικά ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μεγάλα τοξωτά ανοίγματα του ισογείου κατασκευασμένα από πέτρα Θυμιανών, με ενδιάμεσους πεσσούς που φέρουν διακοσμητικά επίκρανα, που τυπολογικά παραπέμπουν σε εμπορική χρήση. Στον όροφο και στις δύο όψεις του κτιρίου διαμορφώνονται αρχιτεκτονικές προεξοχές «σαχνισιά» από ξυλόπηκτη τοιχοποιία, με πλευρικά παράθυρα από όπου έμπαινε περισσότερο φως. Και τα δύο «σαχνισιά» στηρίζονται σε φουρούσια, μεταλλικά και ξύλινα αντίστοιχα, και η κάτω πλευρά τους διαμορφώνεται με οριζόντια ξύλινη επένδυση και απλή διακοσμητική ταινία και οι ακμές τους κοσμούνται με ξύλινες παραστάδες. Τα παράθυρα του ορόφου είναι αξονικά τοποθετημένα και ρυθμικά επαναλαμβανόμενα κατά τις αρχές του νεοκλασικισμού. Αν και το κτίριο δημιουργήθηκε μέσα από μια προσθετική διαδικασία στη διάρκεια των χρόνων, σήμερα παρουσιάζει μια σχετική μορφολογική αυτοτέλεια και αποτελεί ένα από τα πιο επιβλητικά κτίρια μέσα στο κάστρο.

Παραδοσιακή διώροφη λαϊκή κατοικία με δύο «σαχνισιά» και ξύλινη στέγη, κατασκευασμένη στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Η λειτουργία της κατοικίας οργανώνεται σε δύο επίπεδα, ισόγειο και όροφο. Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο από βαριά λιθοδομή, ενώ ο όροφος από πιο ελαφριά ξυλόπηκτη τοιχοποιία «τσατμά». 

Ιδιαίτερο μορφολογικό χαρακτηριστικό του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση δύο αρχιτεκτονικών προεξοχών «σαχνισιά», στις δύο όψεις του κτιρίου, κύρια και πλάγια, προκειμένου να εξασφαλιστεί μεγαλύτερος ωφέλιμος χώρος στο εσωτερικό της κατοικίας.

Τα δύο σαχνισιά, όπως και ολόκληρη η κατοικία, είναι επιχρισμένα και κοσμούνται με ξύλινες παραστάδες στις ακμές τους και αετωματικές απολήξεις με ξύλινο γείσο στη στέψη τους. Η κάτω πλευρά τους διαμορφώνεται με οριζόντια ξύλινη επένδυση και ξύλινη διακοσμητική ταινία, ενώ η όλη κατασκευή τους στηρίζεται σε ξύλινα καμπυλόμορφα φουρούσια από μπαγδατί και μεταγενέστερες ξύλινες αντηρίδες.

Παραδοσιακή διώροφη αστική κατοικία κατασκευασμένη στα τέλη του 19ου αιώνα. Η κατοικία βρίσκεται στο Φρούριο της πόλης της Χίου και σύμφωνα με μαρτυρίες άνηκε στον Οθωμανό διοικητή του νησιού. 

Το κτίριο, σήμερα, δεν είναι επιχρισμένο και διακρίνεται η κατασκευαστική του δομή από λιθοδομή με ανακουφιστικά τόξα πάνω από τα ανοίγματα και διακοσμητικά στοιχεία από συμπαγείς οπτόπλινθους, όπως τα γείσα και τα περιθυρώματα των ανοιγμάτων.

Ιδιαίτερο μορφολογικό στοιχείο του κτιρίου αποτελούν οι δύο ξύλινοι «κιοσέδες», μικροί κλειστοί – στεγασμένοι εξώστες, με ανασυρόμενα τζαμιλίκια και καφασωτά σκιάδια. που στηρίζονται σε χυτοσιδηρά περίτεχνα φουρούσια.

Διώροφη παραδοσιακή κατοικία με τριμερές «σαχνισί» και ξύλινη στέγη, κατασκευασμένη στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Η λειτουργία της κατοικίας οργανώνεται σε δύο επίπεδα, ισόγειο και όροφο. Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο από λιθοδομή, ενώ ο όροφος από ελαφριά ξυλόπηκτη τοιχοποιία «τσατμά». 

Ιδιαίτερο μορφολογικό χαρακτηριστικό της κύριας όψης του κτιρίου αποτελεί η διαμόρφωση του ορόφου με τριμερή αρχιτεκτονική προεξοχή «σαχνισί», όπου το κεντρικό τμήμα της είναι περισσότερο τονισμένο με μεγαλύτερη προεξοχή από τα άλλα δύο. Το «σαχνισί» εξασφάλιζε μεγαλύτερο ωφέλιμο χώρο στο εσωτερικό της κατοικίας, αλλά και την κατασκευή περισσότερων και μεγαλύτερων παραθύρων που καθιστούσαν την κατοικία ηλιόλουστη.

Τα τρία «σαχνισιά», όπως και ολόκληρη η κατοικία, είναι επιχρισμένα και κοσμούνται με ξύλινες παραστάδες στις ακμές τους και αετωματικές απολήξεις με ξύλινο γείσο στη στέψη τους. Η κάτω πλευρά τους διαμορφώνεται με οριζόντια ξύλινη επένδυση και ξύλινη διακοσμητική ταινία, ενώ η όλη κατασκευή τους στηρίζεται σε ξύλινα καμπυλόμορφα φουρούσια από μπαγδατί.

Διώροφη παραδοσιακή κατοικία με διπλό «σαχνισί» και ξύλινη στέγη, κατασκευασμένη στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Η λειτουργία του κτιρίου οργανώνεται σε δύο επίπεδα, ισόγειο και όροφο με ανεξάρτητες εισόδους. Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο από λιθοδομή, ενώ ο όροφος από ελαφριά ξυλόπηκτη τοιχοποιία «τσατμά». 

Ιδιαίτερο μορφολογικό χαρακτηριστικό της κύριας όψης του αποτελεί η διαμόρφωση του ορόφου με διμερή αρχιτεκτονική προεξοχή «σαχνισί», όπου το ένα τμήμα της είναι περισσότερο τονισμένο, με μεγαλύτερη προεξοχή από το άλλο. Το «σαχνισί» εξασφάλιζε μεγαλύτερο ωφέλιμο χώρο στο εσωτερικό της κατοικίας, αλλά και την κατασκευή περισσότερων παραθύρων που καθιστούσαν την κατοικία ηλιόλουστη.

Τα «σαχνισιά», όπως και ολόκληρη η κατοικία, είναι επιχρισμένα και κοσμούνται με ξύλινες παραστάδες στις ακμές τους και αετωματικές απολήξεις με ξύλινο γείσο στη στέψη τους. Η κάτω πλευρά τους διαμορφώνεται με οριζόντια ξύλινη επένδυση και ξύλινη διακοσμητική ταινία, ενώ η όλη κατασκευή τους στηρίζεται σε καμπυλόμορφα φουρούσια.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το μαρμάρινο περιθύρωμα της κύριας εισόδου που κοσμείται με ανάγλυφες διακοσμήσεις στις παραστάδες του και γείσο στο υπέρθυρο, καθώς και το μεταγενέστερο ροδόχροο περιθύρωμα της δευτερεύουσας εισόδου.

Διώροφη παραδοσιακή κατοικία με διπλό «σαχνισί» και ξύλινη στέγη, κατασκευασμένη στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Η λειτουργία του κτιρίου οργανώνεται σε δύο επίπεδα, ισόγειο και όροφο με ανεξάρτητες εισόδους. Το ισόγειο είναι κατασκευασμένο από λιθοδομή, ενώ ο όροφος από ελαφριά ξυλόπηκτη τοιχοποιία «τσατμά». 

Ιδιαίτερο μορφολογικό χαρακτηριστικό της κύριας όψης του αποτελεί η διαμόρφωση του ορόφου με διμερή αρχιτεκτονική προεξοχή «σαχνισί», όπου το ένα τμήμα της είναι περισσότερο τονισμένο, με μεγαλύτερη προεξοχή από το άλλο. Το «σαχνισί» εξασφάλιζε μεγαλύτερο ωφέλιμο χώρο στο εσωτερικό της κατοικίας, αλλά και την κατασκευή περισσότερων παραθύρων που καθιστούσαν την κατοικία ηλιόλουστη.

Τα «σαχνισιά», όπως και ολόκληρη η κατοικία, είναι επιχρισμένα και κοσμούνται με ξύλινες παραστάδες στις ακμές τους και αετωματικές απολήξεις με ξύλινο γείσο στη στέψη τους. Η κάτω πλευρά τους διαμορφώνεται με οριζόντια ξύλινη επένδυση και ξύλινη διακοσμητική ταινία, ενώ η όλη κατασκευή τους στηρίζεται σε καμπυλόμορφα φουρούσια.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ολόσωμα λίθινα στοιχεία στα περιθυρώματα των ανοιγμάτων του ισογείου, καθώς και οι αυθεντικές ξύλινες ταμπλαδωτές εξώθυρες που φέρουν φεγγίτη με διακοσμητική σιδεριά.