Στο κεντρικό τμήμα της βόρειας πλευράς της Ικαρίας βρίσκεται ο Εύδηλος, το δεύτερο λιμάνι του νησιού. Πρόκειται για έναν παραλιακό οικισμό αμφιθεατρικά χτισμένο. «Εύδηλος» σημαίνει ευδιάκριτος, ορατός στον ανοιχτό ορίζοντα. Σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομα του από το παλιό εκκλησάκι Άγιος Νικόλαος ο Εύδηλος που δεν σώζεται πλέον. Από το 1834 έως το 1912 ήταν η πρωτεύουσα του νησιού, πριν γίνει ο Άγιος Κήρυκος.
Ο Εύδηλος, με το γραφικό λιμάνι, τα πλακόστρωτα καλντερίμια και με αρκετά νεοκλασικά και παραδοσιακά κτήρια αποτελεί ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά οικιστικό σύνολο. Πρόκειται ουσιαστικά για νεότερο οικισμό που αναπτύχθηκε κατά τον 19ο αιώνα, όταν η πειρατεία δεν αποτελούσε πλέον κίνδυνο για το νησί. Μέχρι τότε χρησιμοποιούταν, λόγω της έλλειψης λιμανιών, ως χώρος που τους χειμερινούς μήνες έβγαζαν τα καΐκια για προστασία στη στεριά, αλλά και για την φορτοεκφόρτωση των εμπορευμάτων. Ως εκ τούτου, ο Εύδηλος συγκροτείται κυρίως από νεότερους τύπους κατοικιών σε σχέση με τους παλαιότερους ορεινούς οικισμούς του νησιού. Ωστόσο εντοπίζονται και εδώ –κυρίως εκτός του κεντρικού πυρήνα του οικισμού– κάποια κτίσματα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που παραπέμπουν στον τύπο του «πύργου». Τα κτίσματα αυτού του τύπου έχουν ορθογωνική κάτοψη μικρών διαστάσεων, δίριχτη στέγη με επικάλυψη από σχιστόπλακες και διακρίνονται για την λιτή τους μορφολόγηση, με λιγοστά ανοίγματα και παντελή απουσία διακοσμητικών στοιχείων.
Με την ανάπτυξη του εμπορίου και της ναυτιλίας, βελτιώθηκαν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στην Ικαρία. Οι ντόπιοι κτίστες ήλθαν σε επαφή με τεχνίτες και οικοδομικές τεχνικές από άλλα νησιά του Αιγαίου, αλλά και τη Μικρά Ασία. Η ντόπια, λαϊκή παράδοση εμπλουτίστηκε με στοιχεία νεοκλασικισμού, όπως αετώματα, γείσα, κορνίζες, εξώστες με φουρούσια κ.α. Κατασκευάστηκαν επίσης, κτίρια που ξεχωρίζουν ως προς το μέγεθος, τον δεύτερο όροφο, την ποιότητα κατασκευής, και μπορούν να χαρακτηρισθούν ως «αρχοντικά». Στα περισσότερα από αυτά, τα ανοίγματα ακολουθούν αξονικές διατάξεις και διαμορφώνονται με τοξωτά ανώφλια. Η διάρθρωση της πρόσοψης παρουσιάζει απόλυτη συμμετρία ως προς τον κεντρικό κατακόρυφο άξονα, ο οποίος τονίζεται συχνά από την κύρια είσοδο το κλιμακοστάσιο και τον εξώστη.